Mırnav Hanım'ı belki hatırlarsınız annesiz kalan yavrulardan biriydi. İlan linki
İlk sahiplendirdiğim O oldu. Evli ve bir çocuk sahibi olan bir beyefendiye vermiştim. Aslında her yönden iyi biriydi ama nedense sonradan içim içimi yemeye başladı. Sevgili Shemellon yakın şahitlerimdendir. Sağolsun endişeme ortak oldu, bana fikir verdi.
Yeni evinden fotoğrafları geldi, durumu hakkında haberleştik. Her defasında da üstüne basa basa "Herhangi bir sorun olursa haberdar edin" dedim. İnsanları çok fazla sık boğaz etmek istemediğimden yaklaşık bir hafta kadar haberleşmedik hiç. Tabi dayanamayıp aradım geçenlerde. Biraz halsiz olduğunu, iştahının azaldığını söyledi. Bir kaç gün sonra aradığımda "iyice halsizleştiğini, hiç yemek yemediğini, veteriner hekime götürdüğünü, grip olduğunu, hekimin antibiyotik ve vitamin verdiğini ama ilaçları içiremediğini" söyledi. Aramasam hiçbirinden haberim olmayacak, neyse ki lütfedip doğruyu söyledi ! Hemen bana getirmesini istedim.
Bu akşam 17 civarında getirdi Mırnav'ı. Kafasını kaldıramıyor, hiçbir şeye tepki vermiyor, o minicik kemikleri ele geliyor, pamuk tüyleri içirilmeye çalışılan ilaçlar yüzünden keçeleşmiş...
Hemen taksiye atlayıp Bakırköy'deki kliniğimize gittik. Serum verildi, geri döndük. Veteriner hekim iyi bakımla kurtulabileceğini, sürekli sıcak tutulmasını, göz ve burnunun sürekli temizlenmesini, verilen ilaçların zamanında içirilmesini söyledi.
Hala çok halsiz, yemek yemeyi reddediyor. A/d mamayı şırıngayla verdim zorla, kendi yiyene kadar bu şekilde devam edeceğim. İyileşeceğini umuyorum, kötü şeyler düşünmek istemiyorum. Ama ben onlara gözüm gibi bakarken, sırf iyi beslensinler diye gerektiğinde kliniğe yazdırarak mama alıyorken, uyuya kalırsam diye alarm kurup gecenin bir yarısı besleyip ilaçlarını içirirken bir başkasının bu kadar vurdumduymaz olması zoruma gidiyor. Kimin ne hakkı var bana bu vicdan azabını çektirmeye ?
Baksanıza şu haline :(( Kardeşlerinden biri sürekli onun yanında, tanıdı sanırım. Ama o hiç oralı değil, hiçbir şeyi görmüyor, duymuyor...
Yazacak çok şey var fakat yorgunluktan ve üzüntüden cümlelerimi toparlayamıyorum.
Yazacak çok şey var fakat yorgunluktan ve üzüntüden cümlelerimi toparlayamıyorum.
İyi düşünürsek iyi olur biliyorum. Lütfen siz de iyi dileklerinizi, dualarınızı esirgemeyin Mırnav'dan.
Ben Allah'ımın izni, annesinin ilgisi ile iyileceğine yürekten inanıyoum. Dualarım onunla. Ben artık sahiplendirmiyorum, beni mutlu eden kimse olmadı daha.
YanıtlaSilatlatacak,boşuna 9 can dememişler,atlatacak ve zıpır zıpır zıplayacak:)))
YanıtlaSilKıyamam ben ona! Eminim sizin iyi bakımınızla, emeğiniz ve sevginizle eskisinden daha sağlıklı olacaktır Mırnav! Bizler koklaya koklaya severken bile kıyamıyoruz ama herkes aynı değil malesef... Sağlığına kavuştuğu zaman yeni fotoğraflarını bekliyoruz :)
YanıtlaSilNasıl oldu bebeğim? iyi haberlerni bekliyorum. Rabbimden diliyorum.
YanıtlaSilKuzucuk !
YanıtlaSilDualarım onunla , Allah senden razı olsun!
Ne yazık ki bu evlendirme olaylarında kötü muamele,yeterli bakımdan mahrum bırakma,haber bile vermeden sokağa atma gibi olaylar çok oluyor,başıma gelen olaylardan sonra sahiplendirmekten vaz geçtim ,ev bahçeli gücüm yettiğince ben bakıyorum. Hiç değilse aç değiller,korunaklı evler yaptım onlara ,daha dün belediyeden vet. geldi ,şimdiye kadar özel veteriner geliyordu ama artık karşılayamaz oldum :(
İyi haberler almak dileğiyle...
İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim. Şu an için durumunda pek bir değişiklik yok. Ama kafesinden çıkıp bende olduğu zamanlarda yatmayı sevdiği yere, peteğin önündeki battaniyeye yattı. Bu da bir şeydir sanırım. Yemek için savaşıyoruz resmen, kaçmaya çalışıyor, istemiyor. Ama benden kaçış olmadığını anlayacaktır :)
YanıtlaSilBugn haberler daha iyi değil mi? İnşallaht
SilMaalesef bir değişiklik yok. Sürekli kafesinde yatıyor, kalkmaya mecali yok. Sürekli kontrol ediyorum nefes alıyor mu diye :(
Sil:( yavrum Allah'ıma emanetsin. Noluur iyieş....
YanıtlaSilMırnav bugun yutma refleksini kaybetti, şu an yoğun bakımda... Hala çabalamaya devam ediyor bebeğim ama minik bedeni için bu olanlar çok fazla...
YanıtlaSilFırfır'ın hikayesini okumak isterseniz kediylehayat.blogspot.com adresine beklerim.
YanıtlaSilNe zamandır sayfana bakmadığımı fark ettim. Hepimiz bir can peşine düştüğümüz için, sosyal forumdan konuştuğumuz içinde bloga girmeyi unutuyorum:( Bu konu için affet beni.
YanıtlaSil