Yaklaşık 2 saat önce ellerimde verdi son nefesini bebeğim. Gece-gündüz demeden uğraştım, sürekli kliniğe gidip geldik çünkü O yaşamak için direniyordu. Ama maalesef ki minicik bedeni bu kadar acıya daha fazla dayanamadı...
Toprağa koymak o kadar zordu ki... Biliyorsun çünkü oraya girince her şey bitecek...
Parka, bir ağacın altına gömdüm. Toprağı kazarken bir kedi geldi yanıma, ellerime sürtünüp durdu. Sanki avutmaya çalışıyordu...
Neler hissettiğimi anlatmaya çalışmayacağım. Biliyorum ki anlayacaksınızdır bu acıyı.
Kendimi hiç affetmeyeceğim ama umarım kara tosbağam affeder beni.
Çok üzüldüm :( Siz elinizden gelenin fazlasını yapmışsınız... Demek ki bundan sonra enerjinizi başka ihtiyaç sahibi yavrulara vermeniz gerekiyormuş, sıra onlarda...
YanıtlaSilEvet, buldum bile yine bir tane. Arka patisinden biri kopmuş gibi, klinikte tedavide şimdi...
SilDaha niceleri olacak biliyorum ama ölüme alışılmıyor işte.
Canım benim, sen üzerine düşeni kat kat yaptın, o bebeciğin ömrü o kadarmış. Affetmek ne demek, sen onun iyiliğin düşünmekten başka ne yaptın ki?
YanıtlaSilBir gün kavuşacağız ya bütün sevdiklerimize. Sana nasıl neşeli neşeli sarılacak göreceksin.
Ama şu an için Allah'ım sabır, dayanma gücü versin sana, bize, hepimize.....
Amin Kedili Teyze'm, cümlemize. Guzel sozlerin için çok teşekkür ederim.
SilYanlış kişilere gitmesine sebep oldum, bilerek-isteyerek yapmadım tabi ama yine de kendimi suçlamadan edemiyorum...
Ama anlamıştır O'nu sevdigimi, iyi olmasını istediğimi....
O'na uzulmeye fırsat bulamadan başka hasta bir kedicik buldum. Sanırım bu da bir işaret benim için.
Ahhh.. Ahh.. diyorum.. İçim yandı, pişti..
YanıtlaSilDediklerini o kadar iyi anlıyorum ki ve bende aynı şeyleri hep yaşıyorum.
Offf :(((
Melekler seninle olsun bebecik, senin gibi bütün canlar bir bir elimizden kayıp gidiyorsunuz. :(
YanıtlaSil